Sevgiden nefrete dönüşür bazen kalp

Gitmek yada kalmakmı sence tüm mesele.
Elini tutup,sonra bırakmakmıdır sadakat.
Herkes bilir ya bu masalları.
Boşuna anlatıp,kendini yormak ise,
En büyük saçmalık.
Aynaya bakıyorum,
Gülmeye hasret,
Sevgiden nefrete dönüşmüş,
Çökmüş bir ruha bürünmüş bir beden.
Ruhum titriyor.
Kalbim soğmuş bu haksızlıktan.
Nasıl da bir anda soğur insan,
O bitmek bilmeyen aşkından.
Gözyaşlarım soğutmaz artık bu yangınları.
Daha çok büyütür,beni öldüren bu acıları.
Hep haketmeyenlere yazdık,
En güzel şiirlerimizi,
Şarkılarımızı.
Ama öğrendim,
Nefret daha da yıkıcı,
Aşk denen yalanından.

Kaynak: gencyazi.com