Haftanın sen günü.
Gözlerine baktım bu sefer,
Gözlerin elaymış meğer.
Bir an tökezledi kelimelerim nedense,
Gözlerimiz çarpıştığında aynı istikamette.
“Ne bakıyorsun” gözlerime dedi herhalde,
Ona yazdığım hediyelik şiirler titredi,
Bir müddet sonra güneş vurdu oturduğumuz masaya
Ve kalktın ayağa
Ruhumu saran o hal-i kabette,
Dediğin gibi gidiyordun elbette.
pişman olduğun zaman,
zevke doyduğun zaman,
huzur bulduğun zaman,
dönebilirsin.
Arkandan bakarken kırılmadık hayalim kalmamıştı,
Zaten sayende kalbim de çoktan kırılmıştı.
Kül Evi’me girip küllerimden doğmasaydın
Kanatlarına Kaf Dağı’nın tüten dumanı olacaktım.
Okudun mu geldiğinde çantana attığım
Sana adadığım içi kelime dolu sayfalarımı?
Yazdığım hayatımı ne şekilde harcadığımı
Biliyorsun aslında ömrümü sana adadığımı.
ben yine burada olacağım,
yaralarını saracağım,
seni anlayacağım.
Kaynak: gencyazi.com
