Gitmeyen kaldı mı ?!
Gitmeyen kaldı mı hayatımızdan, gelip gidenler,hep var olup sonra gidenler ama hep var bu gidenler..
Gidenler de bir daha geri dönmüyor hani , gittim mi tam gidiyor..
Şu hayatta kimseyi bırakıp gittiğimi sanmıyorum . Sevdiklerimden öyle kolay vazgeçebilen biri değilim belki ondan. Ama bazıları var ki arkasında bıraktıklarını hiç düşünmezler.
Senin hayatına girmiştir biri, bir gün bir şey olur belki ufak bir şey ama o kişi seni yarı yolda bırakıp gider. Seni hiç düşünmez, belki de hiç bilmemiştir senin onun sevdiğini,değer verdiğini. İnsanlar böyle işte düşünmezler hiç. Kendileri öyle olduğu gibi bizim gibilere de düşüncesiz derler. Ne kadar garip değil mi…
Halbuki sen ona kalbinde bir yer açmışsındır,değer vermişsindir. O gidince oradaki boşluğun sızısını çekersin bir süre. Alışamazsın, alışmak istemezsin bazen de çok sevdiğin biriyse..
Hatta bazen en son konuşmada tartıştığın ama kesinlikle gitmesini,seni bırakmasını istemediğin biri için bile bunu böyle yaşarsın.
Hayatta bu bir kere de olmaz keşke sadece bir kere olsa da insan ne bir daha yaşayıp üzülmese ne de sürekli yaşamaktan alışmasa..
Alışmak da kötü bu duruma , o durumda da onlar gibi oluyorsun iyice , ne seni sevenin değerini biliyorsun ne de birini bıraktığında üzülüyorsun..
Alışamazsan da çok acıtıyor insanın canını. Sürekli o aklına gelip durur , bi sinirlenirsin bi üzülürsün , ne ruh halin kalır ne dengen.
Belki bir süre sonra alışırsın da bu sefer de hayatına başka insan alamaya çekinirsin. Arkadaşlık kuramazsın kolay kolay.
Belki bunun hiç olmayacağını size söyleyenler olabilir ama insan ne istiyor biliyor musunuz sizi bırakıp gitmeyecek birisini, o kişinin de asla gitmeyeceğini bilip ona sonsuz güvenmek…
Ee şimdi mesela ben daha bu durumun başlarındayım, daha önce hiç arkadaş kaybetmemiştim . Bir senede 2 arkadaş kaybettim(kaybettim derken ölmediler tabi sadece beni yüzsüstü bıraktılar) ve bu da çok zor oldu gerçekten hala arada düşünüyorum neden böyle oldu diye ama şimdilerde neyse deyip geçebileceğim bir nedenim var.
Böyle bir arkadaş falan kaybettiğinizde özellikle ilk kayıplarınızsa bir sonraki ilk arkadaşlığınızda karşınızdakine çok bağlanıyorsunuz, ona sonsuz bir güven duyuyorsunuz. Bazen siz onun seveceğini düşündüğünüz bir şeyi yaptığınızda ve o da ufak da olsa yaptığınız şey ile alakalı bir şey söylese, eleştirse ona bile aşırı üzülebiliyorsunuz. Hal böyleyken bu bahsettiğim yeni arkadaşınızın kalbinizde iyice yer ettikten sonra sizi bırakması inanın öncekilerden daha zor olacak. Belki de kaldıramayacaksınız , depresyonlar vs vs.
Bu yüzden sizlere bir fikir vermek şöyle yapmazsanız daha iyi olur daha az etkilenirsiniz falan demek isterdim ama yok öyle bir şey insan kendini kaptırıyor ister istemez hayatın akışına . Burada söyleyeceğim tek şey kaldı o da sizle arkadaş olacak olan o kişiye : “Eğer bir süre sonra gidecekseniz ne olur hiç girmeyin insanların hayatlarına , bunu yapamıyorsanız bile insanlara gidebileceğinizi hissettirin ki size çok bağlanmasınlar…”
Daha önceki yazımın birinde de söylediğim gibi aradığımız hiç bitmeyen bir arkadaşlık , hiç gitmeyen bir arkadaş . Ve ben bunun olabileceğine inanıyorsam benim gibi düşünen birileri de vardır elbet ve o gün bir gün gelir. Belki de o gün bu gündür 🙂 🙂
–düşüncesiz adam–
şu an bu konu hakkında o kadar çok söyleyecek sözüm var ki okurken onlarca sayfa yazdım aklımdan …söylemesi gereken konuşulmasını istediğim bir konu bu ama o kadar zamansız ki ya da zamanlamanız harika mı desem.en ufak sorunum şu arkadaşların gitmesi insanı yarıyolda bırakması hakkında bugün yaşadım daha ortada ortak bir ödev var önemli bir mesele hepimiz için biridersten çıkıyo diğeri son gün yaparız deyim gece ödev saatin teslim zamanına 2-3 saat kala benim acil işimvar sen yap diyo tabi bu insanlarla sadece bir haftadır beraberim amaböylede yapılmaz yani nasıl bi durum bu anlamadım neyse onlar arkadaşım değildi önemli değil o kadar önemli olanlar da şimdilik bende kalsın kesinlikle konuşmak istiyorum ve bu konuda sizinle bazı ortak noktalarımız belirtmekte isterim ama bazı yerlerde tam sizin aksi şekilde düşünüyorum.herneyse parmaklarımı durduramıyorum.bu mesajıda iki arada bi derede yazıyorum .ama yazmadan yapamadım ne yapayım neyse yazı burda zaten ben okur okur sonra düşüncelerimi yorumlarımı yazarım ama sonra kesinlikle bu zamanlarda olmaz bekleyen varsa tabi yorum yazmamı:) şimdili şunu söylemekle yetineceğim yoksa içimde kalır kalmasın yazık:) siz hiç gitmeyecek birini beklerken o kişi geldiğinde ona hiç gitmeyeceğinize söz verip o Arkadaşla sonsuza kadar kalamaya devam etmeye cesaretinizin var olduğunu düşünüyormusunuz?bitmedi sözlerim ama gitmem gerek işte bakın bir başka durum ortaya çıktı bazen gitmek istemesende gitmek zorunda jükalırsın aynı şu an benim yaşadığım durum gibi…:(
Yazılarımı yazarken bazen belki gerçekleşmeyecek birseyi hayal ettim, istedim, bazen de olabilecek birseyi.. hangisi olursa olsun farketmez o istediklerim gerçekleşecek olursa örneğin sizin verdiğiniz örnekteki gibi bir arkadaş gelecek olursa eğer bana benim onu sonsuza kadar bırakmamaya, ölene kadar başka bir aksi durum olmazsa bırakmayacak cesaretim var tabiki. Ayrıca şunu da söylemeliyim ben bilmiyorum benim yazılarımı bekleyen birileri var mı diye ama siz emin olun ki en azından sizin yorumlarınızı bekleyen biri var. O da ben.. teşekkürler.
Sizin yazilarinizida bekleyenler var emin olabilirsiniz bundan biraz gec saatlerde yaziyorsunuz ama yaziyorsunuz sonucta o onemli birde yazilarinizda insanlar kendilerinden birer parca buluyor belkide cok fazla sey bilemiyorum…bu arada baya cesaretli birisiniz 🙂 ben de tesekkur ederim bircok sey icin.yine gitme vakti 🙁 anlaşılan bu gitmeler hiç bitmeyecek ,bizde gitmeye karar verene dek!